Neyðin kennir naktri ...

Þetta finnst mér fyndið eða öllu heldur pínlega fyndið og mér er spurn: hefði Geir H. Haarde sungið á tónleikunum ef fylgi Sjálfstæðisflokksins væri ekki á sömu leið og úrvalsvísitalan?  Nú veit ég ekki hvort Geir kann að syngja eður ei en þetta er í fyrsta skiptið sem hann stígur á stokk fyrir almenning og syngur að því er ég best veit og segir það meira en mörg orð.

Hvað tónleikana áhrærir, þá er framtakið að sjálfsögðu af hinu góða og nauðsynlegt mjög.  Hins vegar tel ég nauðsynlegt að við setjum skýr skil á milli þess af hvaða kynþætti fólk er annars vegar og rétti þess til að koma til landsins, búa hér og starfa.  Hér á ég einfaldlega við að ég tel að við höfum alltaf haft tilhneygingu til að vera hrædd við að gera kröfur um vissa hluti ef um fólk af öðrum kynþætti er að ræða.  Það á ekki að skipta máli af hvaða kynþætti viðkomandi er þegar hann kemur til landsins en það á auðvitað að skipta máli hvort viðkomandi er á sakaskrá og fyrir hvers konar brot. 

Reynslan hefur sýnt að hingað til lands hafa komið erlendir ríkisborgarar sem hafa framkvæmt ódæðisverk með þeim hætti sem síður hafa tíðkast hér á landi.  Í mörgum tilfellum hefur komið í ljós að viðkomandi eiga langan sakaferil að baki.  Engu að síður hafa viðkomandi komið til landsins og hafið störf án þess að lagaleg fortíð sé könnuð.  Þetta hefur að sjálfsögðu ekkert með kynþætti að gera heldur heilbrigða skynsemi sem snýr að því hvernig við verndum okkar samfélag og þegna fyrir afbrotum slíkra aðila.

Þessi tilhneyging okkar flokkast líklega undir öfuga kynþáttafordóma þ.e. að okkur hættir frekar til að slaka á kröfum ef viðkomandi er af öðrum kynþætti hreinlega af ótta við að við séum að beita kynþáttafordómum.

Sungið gegn fordómum